Dla osób będących zatrudnionych w Polsce oczywiste jest, że prawa i obowiązki pracownika reguluje Kodeks Pracy. Czy wyjeżdżając do pracy za granicą pewne jest, że jesteś chroniony zbiorem norm i zasad wynikających z tamtejszego prawa? W przypadku Danii sytuacja wygląda nieco inaczej. Powinieneś zdobyć wiedzę, która sprawi, że praca w Danii będzie dla Ciebie przyjemna i spokojna oraz, że nie spotkają Cię żadne nieprzewidziane sytuacje, które owy spokój mogłyby zakłócić.
Przede wszystkim powinieneś wiedzieć, że ustrój pracy w Danii w znacznym stopniu różni się od systemu panującego w innych krajach Europy. Relacje między pracownikami a pracodawcami nie są zawarte w Kodeksie Pracy, który prawnie mógłby regulować wszelkie zasady wynikające ze stosunku pracy. Dlatego osoby pracujące w Danii w przeważającym procencie (ok. 80%) przynależą do związków zawodowych. Owe członkostwo zapewnia ochronę i wszechstronną pomoc dla pracownika.
Wszelkie zasady pracy, takie jak: wymiar czasu pracy, wysokość wynagrodzenia, prawo do urlopu, czy też granica osiągnięcia wieku emerytalnego, są ustalone między związkami pracowników a pracodawców konkretnej dziedziny gospodarki. Związek zawodowy pomaga również w rozstrzygnięciu sporów powstałych między pracodawcą a pracownikiem.
Pozostałe osoby pozostające w stosunku pracy ale nie będące członkami żadnego związku zawodowego opierają się na zasadach spisanych w umowie o pracę oraz na ogólnie obowiązujących przepisach duńskiego prawa. Wiąże się to z dokładnym spisaniem każdego punktu w umowie. Dlatego tak niewielki procent osób zatrudnionych w Danii stanowi owe skromne grono. Nie dziwi więc, że zdecydowana większość od razu wstępuję do jednego ze związków zawodowych. Jeśli dopilnowane zostały wszystkie ważne dla nas sprawy, możemy spać spokojnie.
Może kilka ścisłości. W Danii wszystko robi się byle jak. Owszem istnieją firmy, które kładą nacisk na jakość, ale to jest garstka. Jak najszybciej, aby wizualny efekt końcowy zgadzał się z zamierzonym planem. To czego nie widać jest szczegółem. Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa pracy jest mitem. Jeśli masz kask na głowie to znaczy, że jesteś bezpieczny.
Duńskie drogi i poruszanie się po nich to wyczyn. Duńczycy są chyba najgorszymi kierowcami w Europie.
I coś o regionach. Region stołeczny i Zelandia. Tutaj mieszkają cwaniaczki, ale uprzejmi i pomocni. Do Ciebie uśmiechają się, a za plecami obsmarowują.
Mon, Fyn oraz Lolland. Ludzie z tych wysp wydają się być Duńczykami na 120%. Są życzliwi, spokojni i szczęśliwi. Brak u nich zazdrości, zawiści i innych cech negatywnych.
No i Jutlandia. Jutowie to w przeważającej mierze rolnicy. Słabo wykształceni, zadufani w sobie i przemądrzali. Nawet mieszkańcy Zelandii nazywają ich wieśniakami.
Jeśli chodzi o pieniądze, jest to kraj, który zajmuje II miejsce jeśli chodzi o „pieniądze”. Dokładniej zarobki w stosunku do wydatków i kwota, która pozostaje. Pierwsi są Szwajcarzy, trzeci Norwegowie. Zamieszkanie na stałe w Danii nie jest dobrym pomysłem. Wszystko komplikuje się gdy zaczynamy żyć na Duńskich zasadach.
Kraj należy do Skandynawii, jednak niema on nic wspólnego z ukształtowaniem terenu, przyrodą którą możemy zobaczyć u ich sąsiadów, też Skandynawów.
Przyjechać, zarobić i pojechać dalej. Do tego jest to kraj idealny. Może brzmi to egoistycznie, ale Duńczycy zatrudniając obcokrajowca są też egoistami w stosunku do niego.